Kiçijik adam

Oýun edip, körpesine bir öýüň,
geýdirdiler gülüp ullakan penjek,
eline tutduryp goçak portfel,
diýdiler: “Bu başlyk boldy agynjak.”

Soň çagany oturtdylar kürsüde,
arkasynda noutbukly stoluň.
Suratyn aldylar sagdan hem soldan,
telefon etdirip, galdyrdyp golun...

Kiçijik adama ýarady uly,
guwanylýan adam bolmak hemişe.
Ulular unutdy oýny, düýşünde
çaga başlyk bolup başlady işe.

Ol ýygnak geçirdi gürläp bir özi,
“Garşy? Saklanan? Ýok. Razy hemme!”
Il içine çykyp, sorady ahwal,
aglamadyk çaga berilmez emme.

Ak sakgal gojalar alkyş aýtdylar:
“Sen aman bol bu dünýede, eý serdar!”
Gyzlar gül baldagyn seçdi ýoluna,
Çagalar çygyrdy: “Arkadag, mydar!”

Haly, düýe, at berýäniň sany ýok,
süri boldy maly, edilmese lap.
Şaýly gelne döndi orden-medaldan,
beýle gerçek döremändir asyrlap.

Birdenem gygyrdy bir görip turup:
“Gark etdiň milleti ganly derine!”
Ejesi yralap oýardy ony,
görse, buşugypdyr ýatan ýerine.